Eerste week op de theatre. Update 3.
Door: Joost Tax
Blijf op de hoogte en volg Joost
14 Mei 2017 | Malawi, Nsanje
Daar ben ik weer met een update van uit het warme (34 graden) Muona.
We zijn van het weekend even op neer geweest naar Blantyre. Om wat boodschappen te doen. De oplettende lezer zal denken, waarom weer die lange tocht naar Blantyre maken aangezien je vorige week al geweest bent en boodschappen gedaan hebt. Dat klopt, maar we zijn toen met een minibus gegaan en die zat al aardig vol met onze koffers en daardoor konden we niet zoveel meenemen betreft boodschappen. We gingen dit keer met een jeep en hadden we zat ruimte zonder koffers.
Maar het kwam ook wel onverwachts dat we naar Blantyre konden. Want Trees (een Nederlandse vrouw die hier in Muona een project ‘kindergarden’ heeft opgezet. Ze heeft er voor gezorgd dat verstandelijk gehandicapte kinderen een dagopvang kunnen krijgen) ging terug naar Nederland. Trees had een jeep gehuurd van de nonnen en kregen wij de mogelijkheid om mee te reizen. Samen met Raphael, Trees en Patrick (top chauffeur) zijn we naar Blantyre gegaan. Eenmaal in Blantyre aangekomen hebben we 4 winkelkaren vol(!) aan boodschappen ingeslagen. Daarnaast hebben we als afscheid van Trees een pizza gegeten. Eenmaal afscheid genomen van Trees en goede reis gewenst te hebben zijn we zelf ook terug gereden. Op de terugweg hadden we wat oponthoud omdat de linker voorband het begaf. Maar Patrick bleek naast een goede chauffeur ook een goede monteur te zijn. Dus binnen 20 minuten waren we weer onderweg. We waren nog net voor het donker (het is hier al om 18:00 uur pikke donker) terug in Muona.
Maandag zijn wij (ik en Noah) begonnen op de theatre/operatieafdeling. Maar de afdeling operatiekamers te noemen doe je de afdeling te kort mee, want er gebeurt veel meer op deze afdeling. Want naast opereren, is het ook een verkoeverkamer, een eerste hulp en een gipskamer. Kortom, een afdeling naar mijn hart. Om een indruk te geven hoe het in elkaar steekt beschrijf ik per kopje hoe het in zijn werking gaat en wat ik daar heb meegemaakt.
Operatiekamers.
Er zijn drie operatiekamers, één grote operatiekamer, één kleine operatie kamer en één oogoperatiekamer. De complexere operatie worden bij voorkeur in de grote operatiekamer behandeld. In de kleine operatiekamer worden de kleinere ingrepen uitgevoerd. Bij deze ingrepen hoeft er vaak niet gesneden te worden. Bijvoorbeeld: een poliep verwijderen via de vaginale weg. Vanzelfsprekend is de oogoperatiekamer voor de ingrepen aan de oog.
Ik ben vooral actief geweest op de grote operatiekamer. Ik heb verschillende operaties voorbij zien komen: verschillende keizersneden, (grote) cyste verwijdering en een hernia (liesbreuk) operatie.
Bij één keizersnee had de baby problemen met de ademhaling, dus de baby werd aangesloten op de zuurstof, maar de zuurstof generator deed het niet op de operatiekamer. Dus iemand rent met de baby naar de verlosafdeling om de baby aan de zuurstof te zetten. Dit maakte indruk, dat op de operatieafdeling, waar alles prima moet werken, de zuurstof generator het gewoon niet deed. En dan besef je echt weer hoe beperkt de mogelijkheden hier zijn.
De cyste verwijdering was een geplande operatie. De chirurg vroeg of ik hem wilde assisteren, dus dat ik mee ging opereren. Ik heb nee gezegd, want dit was de tweede operatie die ik daar gezien heb. Ik wil eerst meer zien en dan assisteren. Dus ik heb voor mezelf een doel gemaakt, om volgende week een operatie geassisteerd te hebben.
Wat ik al eerder zei, is er ook een verkoeverkamer, ja een verkoeverkamer het is een hoek (in de wachtruimte van de röntgen) die is afgezet door gordijnen. Je verwacht dat de patiënten naar de verkoeverkamer gaan, maar dat is hier niet het geval. De patiënten gaan vaak direct terug naar hun afdeling, en worden daar in de gaten gehouden.
Eerste hulp en gipskamer.
De eerste hulp en de gipskamer is allemaal op dezelfde ruimte. Dit gebeurt in de gang. Wat mij erg opvalt zijn dat er veel kinderen met gebroken benen of armen voorbij komen. Dit komt vaak door het spelen, dat kan me wel iets bij voorstellen. In Muona is er geen ‘veilige’ speeltuin of iets in de richting wat ik gewend ben in Nederland. Dus de kinderen spelen overal en dit kan voor gevaarlijke situaties zorgen.
Zo heb ik bij een kind zijn arm weer in de juiste positie gezet (reponeren) en heb ik gips bij een kindje aangelegd. Bij reponeren wordt er natuurlijk pijn medicatie toegediend. Maar ondanks de pijn medicatie heeft het kindje zichtbaar veel pijn. Dit maakte het reponeren wel lastig.
Wat ik al in vorige blog al beschreef over het psychosociale zorg, was het hier ook duidelijk weer zichtbaar dat daar geen aandacht voor is. Dit vind ik heel apart om te zien, ik ben het gewend vanuit Nederland om hier vooral rekening mee te houden.
De laatste dag van onze werkweek was het vrij rustig, er waren geen operaties en ook op de eerste hulp zijn er weinig mensen langs geweest. Dit gaf de gelegenheid om te kunnen praten met de collega’s, waaronder chirurgen. Eén chirurg had er over dat hij een plasma tv (omgerekend: ongeveer 350 euro) wilde kopen. Maar hij had hier geen geld hiervoor(!). Ik schrok hiervan, hoe kan iemand die zo lang gestudeerd heeft en een behoorlijke functie met flinke verantwoordelijkheid geen plasma tv kopen. Dit bevestigd nogmaals hoe arm Malawi is.
Van het weekend waren we toe aan wat ontspanning en zijn we naar the elephant marsh gegaan. Dit is een moeras achtig gebied met een prachtige natuur maar helaas zonder olifanten, die zijn daar helaas al jaren niet meer ten gevolge van de jacht op hun ivoor. Er zijn wel krokodillen en nijlpaarden. Maar deze hebben we niet gezien. Want overdag slapen en verstoppen ze zich. We hebben wel verschillende vogels gezien, zoals de Afrikaanse zee arend, pelikanen en tig andere vogels waar ik de naam niet van weet. De weg er naar toe was al geweldig. We zijn per fiets taxi gegaan, ja fiets taxi, gewoon achterop op de fiets bij iemand. Je zal vast denken wat oncomfortabel, maar dat is het zeker niet. Je zit op een kussen met handvatten en voetensteun. En tijdens een rit van een uur kon je genieten van de geweldige natuur wat Malawi te bieden heeft. The Elephant marsh ligt in een gebied waar twee jaar geleden een grote overstroming heeft plaats gevonden. En dit kon je goed zien tijdens de rit. Je zag veel verschillende verwoeste en verlaten dorpen, huizen, shops en kerken. Erg indrukwekkend om te zien.
Als afsluiting wil ik alle Feyenoord supporters feliciteren met de kampioenschap! Het is misschien wel terecht als je de hele competitie bovenaan heb gestaan. Gelukkig maakt Ajax nog altijd kans op een iets grotere prijs, de europa leauge!
-
14 Mei 2017 - 22:19
Paulien Verhoeven:
Wederom genoten van je verhalen! -
15 Mei 2017 - 09:43
Joost Tax:
Hey Joost, weer een mooi verhaal en hele mooie foto`s
we vinden het knap hoe je het allemaal doet.
weer veel suc6 aankomende week en tot de volgende blog.
groetjes Annemiek -
15 Mei 2017 - 11:56
Dorothe Tax :
Wat een geweldige belevenis om dit zo mee te maken. -
16 Mei 2017 - 11:58
Marja:
Hoi Joost,
Het was weer geweldig om je verhaal te lezen, je maakt ook zo veel mee, heel bijzonder.
Heel veel succes deze week als je mag assisteren bij een operatie, ook wel spannend lijkt mij. Ik verheug me al op je volgende verslag, groetjes van ons! -
16 Mei 2017 - 12:43
Marcel.tax@nl.nufarm.com:
Hi Joost. Alweer een hoop beleefd! Mooi opgeschreven; ik heb de indruk dat ik al een aardig beeld heb van hoe het er daar aan toe gaat. Ik kijk nu al uit naar je volgende verhaal. Succes, ook bij de operatie. Groeten, Marcel -
16 Mei 2017 - 13:15
Wilma Jansen:
Ha Joost, wat mooi om te lezen hoe het daar verloopt in het ziekenhuis. Dat is nog eens wat anders dan in Nederland! Bijzonder wat je allemaal mee maakt en doet daar. Ik ben benieuwd hoe het bevalt als operatie assistent. We horen het graag. Groetjes, Wilma -
16 Mei 2017 - 13:31
Oma Tax:
Joost wij leven helemaal met je mee door je geweldige verslagen. Zo krijgen wij ook een beetje de indruk van het leven en behandelingen in het ziekenhuis in afrika heel veel groetjes van opa en oma -
19 Mei 2017 - 14:47
Ruud En Gerry Janssen:
Hoi Joost,
Prachtig geschreven en hele mooie foto's toegevoegd.
Het is fijn om wat van jullie te horen. En dat jullie het naar jullie zin hebben, blijkt uit alles!!!
We leven met jullie mee en genieten op afstand.
Nog verschillende bijzondere weken toegewenst.
groetjes,
Ruud en Gerry, pap en mam van NINA
-
20 Mei 2017 - 17:40
Taco Tittse:
He Joost, Geweldige ervaringen die je daar op doet. Je beschrijft het ook erg levendig. We kunnen zo wel een goede voorstelling maken van hoe het er daar aan toe gaat. Het is inderdaad wel ff anders als hier. Poeh een chirurg die geen tv kan kopen is hier wel ondenkbaar! Heel veel succes bij je eerste operatie assistentie en we zien alweer uit naar je volgende berichten. Groetjes uit Ewijk! -
20 Mei 2017 - 17:40
Taco Tittse:
He Joost, Geweldige ervaringen die je daar op doet. Je beschrijft het ook erg levendig. We kunnen zo wel een goede voorstelling maken van hoe het er daar aan toe gaat. Het is inderdaad wel ff anders als hier. Poeh een chirurg die geen tv kan kopen is hier wel ondenkbaar! Heel veel succes bij je eerste operatie assistentie en we zien alweer uit naar je volgende berichten. Groetjes uit Ewijk! -
22 Mei 2017 - 23:11
Ingeborg Tittse:
Wie had ooit gedacht dat wij van deze mooie verhalen en foto's zouden mogen genieten?
Het doet ons goed te weten dat je zoveel ervaringen op mag doen.
En ja het is gewoon bizar hoe ze daar werken en hier in de ziekenhuizen maar klagen.
Vandaag nog. er ligt teveel stof op de kamers en het eten smaakt ook niet.
Ondertussen bezorg je een andere patiënt een kaart van een dochter uit Rusland, zomaar gratis omdat het in ons land gewoon kan.
Heel veel succes Joost.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
