“O negative, you are one in the million.” Update 7
Door: Joost Tax
Blijf op de hoogte en volg Joost
25 Juni 2017 | Malawi, Nsanje
Nadat we het weekend hadden afgesloten met William en Sheila, (ze waren bij ons komen eten) zijn Noah en ik begonnen op de generalward en wat is dit een leuke afdeling (alweer). Zoveel verschillende casussen en ziektebeelden die je niet zo snel in Nederland ziet. Generalward is een groot gebouw met een male side en een female side. Elke side heeft drie kamers, van verschillende groottes. Een kleine kamer heeft vier bedden en een grote kamer heeft er acht/tien.
Als ik terug kijk naar de afgelopen week, springt één casus er boven uit. Er lag een vrouw op onze afdeling en die had van alles. Om te beginnen had ze Aids en Hepatitis B en daarboven op een ernstige vorm van encefalitis (hersenontsteking). Door de encefalitis gedroeg ze zich apart. Ze schreeuwde de hele afdeling bij elkaar en als ze niet platgespoten was, dan moest ze gefixeerd worden door haar familie. Omdat mevrouw niet meer kon lopen en eten werd er een katheter en een sonde ingebracht. En dit was wel heftig, we hebben misschien wel met zes man haar moeten fixeren tijdens het inbrengen van de sonde en de katheter.
Over het inbrengen van een katheter gesproken, hier gebruiken ze geen glijmiddel/verdovingsmiddel. Dus het is improviseren, vaak gebruiken ze steriel water. Het zal wel iets helpen maar lekker is anders. Ook als je een katheter in hebt gebracht, moet je een soort van ballon vullen met steriel water, zodat de katheter op zijn plek blijft. Maar hier gebruiken ze daar geen steriel water voor, maar gewoon lucht. Dit doen ze omdat ze anders “onnodig” steriel water verspillen.
De vrouw ging zichtbaar achteruit, dit zag je goed aan haar ademhaling, ze ging steeds moeilijker ademhalen. Het leek erop of ze een longontsteking erbij heeft gekregen. Dus we hebben besloten om zuurstof aan te sluiten. Maar dat is een dingetje in Malawi. De mensen in Malawi geloven er in dat er als iemand aan de zuurstof wordt gezet, de persoon zal overlijden. Daarom komt het vaak voor dat de familie of de patiënt zelf weigert om zuurstof te krijgen. Het is de bevolking moeilijk bij te brengen, dat als de patiënt geen zuurstof krijgt, de patiënt zeker zal overlijden. We hebben dit voorgelegd aan de familie om mevrouw aan de zuurstof te zetten. De familie zou dit gaan overleggen met elkaar. Aan het einde van onze dienst was de familie er nog steeds niet uit, dus we zouden de volgende dag het wel horen. Maar Noah en ik zeiden na onze dienst tegen elkaar, die is er morgen niet meer en wat horen we de volgende dag bij de Morning report? Dezelfde vrouw is overleden op 35 jarige leeftijd. Toen onze dienst startte hebben wij meteen haar dossier erbij gepakt. Daarin stond dat 15 uur aan de familie was voorgelecht of het wel of niet toedienen van zuurstof. 19 uur was de familie akkoord met het toedienen van zuurstof. 21 uur is er een arts langs geweest en schreef dat de patiënt met flinke stappen achteruit gaat en 23 uur is de patiënt uiteindelijk overleden. Er was niet echt een doodsoorzaak vastgesteld, de arts zei dat het lichaam van de patiënt gewoon op was. Ik denk dat de vrouw goed af is, ondanks haar jonge leeftijd. Als ze misschien was opgeknapt van de Encefalitis, had ze naar mijn verwachting nog rest verschijnselen, en dan bedoel ik op mentaal en verstandelijk gebied. Dan moet je gaan afvragen na de kwaliteit van leven en dan vooral in een land zoals Malawi.
Ook een bijzondere casus was een vrouw, die de diagnose had gekregen dat haar baarmoeder vol zou zitten vleesbomen. Het zat zo vol, dat de vrouw er last van kreeg. Dus de vleesbomen moesten doormiddel van een operatie worden verwijderd. Maar bij het verwijderen van vleesbomen komt er veel bloed verlies bij kijken, dus er moest donorbloed komen. Mevrouw in kwestie heeft bloedgroep B negatief en voor de kenners onder ons, kan ze alleen bloedgroep B negatief en 0 negatief ontvangen. Laat dat uitgerekend die twee bloedgroepen vrij zeldzaam zijn en al helemaal hier in Muona. Dus er was geen bloed beschikbaar voor de operatie. Met als logisch gevolg vroeg de arts aan ons welke bloedgroep we hadden. Ik had geen idee welke bloedgroep ik had, dus ik ben daar het lab gegaan voor een cross-test, om achter te komen welke bloedgroep ik had en wat bleek, 0 negatief. Dus vrij snel hebben ze bij mij een halve liter bloed afgetapt en kon de mevrouw naar de operatiekamer. Eenmaal aan het opereren, valt het tegen wat ze aantreffen, ze treffen geen vleesbomen maar kwaadaardige tumoren aan. Ook de hoeveelheid is meer dan verwacht. Tijdens de procedure verlies mevrouw veel bloed, het had niet veel gescheeld of mevrouw is een shock geraakt (ten gevolge van bloed te kort). Met andere woorden, mijn halve liter bloed was niet voldoende. Dus ze zijn vroegtijdig gestopt. Aankomende dinsdag wordt de rest van de tumoren verwijderd, mits er bloed is. Helaas kan ik mijn bloed niet meer doneren, want dat zou te kort achter elkaar zijn. Nu zijn er mensen van het ziekenhuis de dorpen langs aan het gaan of er mensen zijn met de juiste bloedgroep en of ze bereidt zijn om te doneren. Volgende dag kreeg ik te horen van een verpleegkundige: “O negative, you are one of million.” Ze waren zichtbaar dankbaar, dat deed mij goed.
Verder heb ik veel wonden verzorgd, zoals een slangenbeet. Het was niet zomaar een slangenbeet, de beet is gaan ontsteken waardoor de man twee open wonden heeft op zijn rechteronderbeen. De overige wonden laat ik, voor jullie best wil, bespaard.
Wat mij echt is opgevallen, is dat families van patiënten elkaar helpen. Want het ziekenhuis heeft geen voedingsassistent of iets in die richting rond lopen die de patiënten eten geeft. Daarin ligt de taak voor de familie, om de hun zieke familielid eten te geven. Ook bieden ze hulp met het wassen en verschonen van het bed. Dit wordt allemaal gedaan door de familie en niet door verpleegkundige zoals in Nederland. Ook lag er een vrouw bij ons op de afdeling, zonder familie. Maar ze wordt gewoon ondersteunt door familieleden van andere patiënten. Heel bijzonder om te zien!
Donderdag was voor de afwisseling de stroom weer uit gevallen… Dus we zijn naar de markt gegaan opzoek naar eten. We kwamen uiteindelijk uit bij de plaatselijke friettent. Friettent ja! Het was gewoon een afkapping van riet en hout. Je zag drie mensen piepers schillen en één iemand zat te frituren. Je krijgt in een plastic zakje friet, salade met wat ketchup en je eet natuurlijk met je handen.
En vrijdagavond was het weer stapavond in Muona, want er was weer een disco in de cuppenhal. We zijn met vijven ernaar toe gegaan en wat is een stapavond zonder döner kebab achteraf? Nou döner kebab hebben ze hier niet, maar er was een man vlak bij de cuppenhal geitenvlees op een satéprikker aan het braadden. Dit was een partij lekker, ongekend.
Terwijl ik dit opschrijf zijn we net terug van onze wandeling in de bergen. We hadden een zak lolly’s en een stapel kinderkleding meegenomen om uit te delen aan bewoners in de bergen. Ze waren er zichtbaar blij mee. Dit deed ons goed.
De laatste twee weken mogen wij kiezen waar we staan. Ik zal gaan afwisselen tussen Generalward en theatre (operatiekamers). De laatste twee weken alweer, wat gaat de tijd snel…. Te snel…
-
25 Juni 2017 - 17:14
Marcel En Annemiek:
Ha ha Joost, "you're one in the million". Dat wisten wij al lang... Heerlijk om dit weer te lezen. Leuk dat je het zo naar je zin hebt. Tijd gaat snel, ja. Vooral met zulke belevenissen. Te snel... Misschien een keer terug gaan?... dan gaan wij mee ;-). Goede keuze voor de laatste paar weken stage. Succes met het vervolg en de groeten aan iedereen daar. Marcel en Annemiek
-
25 Juni 2017 - 18:28
Ingeborg :
Lieve Joost, ben super trots op je
Zoals we er tegenop zagen dat je zover en zolang van huis ging zo snel vliegt de tijd.
Bedankt ook nu weer voor het mooie en oh zo bijzondere verhaal.
Groetjes van Ingeborg -
25 Juni 2017 - 22:35
Taco:
Heftig allemaal Joost! Wat vliegt de tijd he, bijna klaar met je stage... en wat voor een!
Ik denk wel dat als de dag van terugkomst daar is er iemand is die jou met open armen thuis ontvangt!
Veel succes met het laatste deel! Groetjes Taco. -
26 Juni 2017 - 11:34
Marja:
Hoi Joost,
Wat een evaring weer de afgelopen week maar ook wel heftig wat je meemaakt. En super dat je met jouw bloedgroep een vrouw kunt helpen om geopereerd te worden. Heel veel succes de laatste twee weken, lieve groetjes van ons uit Wijchen -
26 Juni 2017 - 16:29
Paulien Verhoeven:
Wat een heftige dingen heb je meegemaakt! Prachtig hoe je al je ervaringen weet te verwoorden! Heel veel plezier nog de laatste 2 weken! Groetjes Paulien -
27 Juni 2017 - 12:17
Wesley:
Ik kijk uit naar je boek wanneer je terug bent;) En neem wat geitenvlees mee als je terug gaat voor als we weer in NL gaan stappen. -
27 Juni 2017 - 12:23
Oma Tax:
Joost weer een gewldig verslag . Wat heb je weer veel meegemaakt,gezien,gehoord en beleefd een onvergetelijke ervaring. Wij hopen dat je een goede indruk achterlaat en meebrengt naar holland groetjes en heel veel liefs van opa en oma -
28 Juni 2017 - 19:33
Dorothe:
Mooi Joost Wat je allemaal mee maakt. Je hebt meer al Heel Wat gezien en beleefd! Meer bevallingen dan jullie pap ooit heeft gezien -
12 Juli 2017 - 09:44
Jo Verploegen :
hallo Joost
Joost ik met grote bewondering jou verhaal gelezen ,het is onvoorstelbaar wat je daar allemaal beleefd
we nemen hier allemaal met verbazing kennis van alles
Fijn dat je straks met een geweldige ervaring rijker terug komt naar huis .
Ik ben ervan overtuigd dat je met zo,n ervaring straks verder kunt,
Ik wens je nog een paar mooie dagen en wens je alle goeds en heel veel groeten uit Ewijk van Ome Jo
-
17 Juli 2017 - 22:54
Jo Verploegen:
hallojoost
Als je dit mailtje binnen krijgt,d an zit je mischien al in de lucht onderweg naar huis
Home sweet Home .Ik wens je een goede voorspoedige reis en tot ziens in Wijchen
groeten van Ome Jo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
